Nasz cykl „Co ty gwiżdżesz?!” ma na celu pomóc wszystkim ludziom piłki nożnej znaleźć wspólny język. Przybliżamy Przepisy Gry, pokazujemy, dlaczego sędziowie podejmują pewne decyzje, czym w praktyce kierują się na boisku, jak w praktyce definiują ducha gry.Raz w tygodniu analizujemy wybrany klip szkoleniowy.

KLIP #19 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/6025ij)

Choć, jak mówią, w Ekstraklasie wszystko jest możliwe, to chyba jednak nie tak miało wyglądać to wznowienie gry. Niebieski miał wielkie plany, ale piłka ewidentnie wyślizgnęła mu się z rąk i de facto zrobił prezent przeciwnikowi.

Czy łagodny sędzia, który oceni to jako zupełny przypadek, pech i kiks, nakaże powtórkę wrzutu?

Czy sędzia-służbista zrobi odwrotnie: przyzna wrzut przeciwnikom?

To w takim razie jak ocenić postawę sędziego, który po prostu puści grę?

Kwestia oceny przepisowych wznowień gry niestety (na szczęście?) nie jest uzależniona od usposobienia sędziego. Po prostu poszczególne artykuły Przepisów Gry stanowią, jakie warunki muszą być spełnione przy np. rzucie od bramki, rożnym, wolnym, karnym, rozpoczęciu gry czy – jak w tym przypadku – wrzucie.

Jeśli chodzi o wrzut, jedynie określenie właściwego miejsca będzie w jakimś stopniu podlegać ocenie sędziego. Przepis niby jest tu zero-jedynkowy (wrzut ma być wykonany z miejsca, gdzie piłka przekroczyła linię boczną), ale zgodnie z duchem gry oczywiste jest stosowanie jakiejś tolerancji w tym względzie.

Pozostałe warunki dotyczą już kwestii technicznych:

• obie nogi (stopy) dotykające ziemi (nie muszą to być całe stopy, mogą być np. same palce albo pięty). Może przy okazji warto rozprawić się z ludowym przesądem, że „aut wykonuje się zza boiska”. Otóż niekoniecznie! Oczywiście zawodnik może stać za linią boczną, ale może też stać na linii bocznej (czyli w boisku), co więcej: może stać tylko częścią butów na linii, a drugą część mieć już „na zielonym” wewnątrz. W dodatku zawodnik może oczywiście być mocno wychylony ciałem w głąb boiska (np. przy mocnym długim wrzucie w pole karne), bo istotne jest tylko ustawienie stóp.

• Wykonawca ma stać zwrócony twarzą w stronę pola gry (oczywiście przy próbie wrzutu wzdłuż linii bocznej zawodnik stoi bokiem do boiska i to jest OK)

• wrzut ma być wykonany oburącz, a poza tym…

• … jednocześnie zza i znad głowy.

Przyjmując, że miejsce wrzutu było OK (w granicach rozsądku), trzeba dodać, że pozostałe warunki też zostały spełnione. W związku z tym sędzia nie ma podstaw, aby ingerować – piłka po prostu przepisowo weszła do gry.

Nie można przyznać wrzutu przeciwnikom, bo piłka przecież jest legalnie w grze. Wrzut przeciwnikom przyznajemy, gdy pierwotny wykonawca naruszył choćby jeden z warunków opisanych w Art. 15 (gdy np. wrzucił ze złego miejsca, oderwał nogę, albo wypuścił piłkę z rąk sprzed głowy).

Dokładnie tak samo z ewentualną powtórką wrzutu – nie ma czego powtarzać, bo pierwsze wykonanie pod względem przepisowym było OK. Powtórzenie wrzutu ma miejsce tylko wtedy, gdy piłka nie wpadnie w boisko i odbije się od ziemi poza linią boczną. Ale tu niestety odbiła się w boisku, a wykonawca-pechowiec mógł tylko kibicować koledze, żeby zdążył ją wybić przed Pomarańczowym…

Wyobraźmy sobie kiks przy jakimś innym wznowieniu gry, np. zawodnika wykonującego rzut wolny, który przy ostatnim kroku się poślizgnął i upadając kopnął piłkę jakimś kiksem/fałszem zupełnie inaczej niż planował. Ale skoro kopnął, a piłka wyraźnie się poruszyła, to po prostu jest w grze i zawodnik nie ma prawa do powtórki.

Tak więc, niezależnie od tego, jak mocno współczujemy pechowcowi i ile ducha gry chcielibyśmy tchnąć w tę akcję, gra winna być kontynuowana.

Piotr Tenczyński

Ulubione