W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” co tydzień pokazujemy i opisujemy ciekawe klipy z różnych rozgrywek, bo chcemy pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom. Nie powielajmy mitów, rozmawiajmy językiem Przepisów Gry, ale znając ich interpretacje, wiedząc, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku i jak definiują ducha gry.

KLIP # 38 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/ju2x4m)

Czarni zdobywają bramkę po szybkiej kontrze. Nie widać części szczegółów, ale gol jest prawidłowy, nie ma tu żadnego spalonego czy innego przewinienia. Jednak nas w tej sytuacji interesuje przede wszystkim mistrz drugiego planu…

Skąd tam się wziął ten mężczyzna w czapeczce, „prowadzący” napastnika? Co on tam robił?! To członek sztabu szkoleniowego Czarnych, który asystował rozgrzewającym się za bramką rezerwowym tego zespołu.

Ale dlaczego on nie siedział na ławce rezerwowych? Rzeczywiście Przepisy Gry nakazują wszystkim wpisanym do protokołu osobom funkcyjnym (trenerzy, kierownik, sztab medyczny) przebywanie w strefie technicznej. Jednak w czasie gry zachodzą pewne specjalne okoliczności, gdy uzasadnione (dozwolone) będzie opuszczenie przez nich tej strefy, np. z powodu:

• wymiany zawodników. Członek sztabu ma przecież prawo udać się do sędziego technicznego/asystenta, aby dostarczyć kartkę na wymianę, może też potem towarzyszyć zawodnikowi wchodzącemu przy linii środkowej podczas samej procedury wymiany;

• kontuzji. Sztab medyczny może być wezwany przez sędziego na boisko, gdy tam trzeba udzielić pomocy poważnie kontuzjowanemu. Ale, co chyba oczywiste, wolno to również robić poza każdą z linii okalających boisko, jeśli tam akurat znajduje się potrzebujący zawodnik;

• innych uzasadnionych okoliczności. Sędziowie– nawet niekoniecznie zdając sobie z tego sprawę – kierują się tu po prostu duchem gry, widząc, w jakim celu trener, jego asystent czy kierownik wychodzi poza strefę. Nie będziemy przecież usterkować „normalnych” zachowań, np. gdy ktoś idzie pod płot, aby przynieść stamtąd piłkę albo towarzyszy zawodnikowi wymienionemu w drodze z ławki do szatni.

Ale jest też jeszcze jedna okoliczność, gdy jednemu z trenerów towarzyszących drużynie wolno przebywać poza strefą techniczną: w czasie rozgrzewki zawodników rezerwowych w wyznaczonym do tego obszarze. Sędziowie każdorazowo decydują przed meczem, gdzie ma być zlokalizowany ten obszar (częściej to dwie strefy, osobne dla każdej drużyny), zależnie od warunków na danym stadionie – zwykle jest to za bramkami lub za linią boczną. Przepisy Gry (Postanowienia PZPN, Art. 3) stanowią jednak jednoznacznie, że temu trenerowi nie wolno w tym czasie zajmować się niczym innym poza instruowaniem rezerwowych. Sędziowie (zwłaszcza sędziowie asystenci) muszą – oczywiście poza obserwacją gry i boiska – zwracać również na to uwagę.

Tutaj nie mamy wątpliwości, że nasz bohater porzucił powierzonych sobie rezerwowych i dał się ponieść emocjom – w końcowej fazie akcji Czarnych towarzyszył napastnikowi niczym zawodnik curlingu czyszczący lód przed puszczonym kamieniem. Sędziowie uznali gola, ale zachowanie trenera określili jako niesportowe (wyraz braku szacunku do zawodów) i ukarali go żółtą kartką. Nie sposób zarzucić tu błędu arbitrom, widzącym i słyszącym wszystko z bliska.

Dodajmy jednak, że gdyby ów trener swoimi krzykami wpłynął na zachowanie obrońców/bramkarza Zielonych (np. krzycząc „puść!” czy choćby rozpraszając ich uwagę), decyzja sędziów byłaby zupełnie inna: zamiast gola dla Czarnych, rzut wolny pośredni dla Zielonych + czerwona kartka dla trenera.

Piotr Tenczyński

Ulubione