Tworząc co tydzień kolejne odcinki w cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” omawiamy ciekawe klipy szkoleniowe z różnych rozgrywek, aby pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom oraz przybliżać literę Przepisów Gry i ich interpretacje. Miłej lektury!

KLIP # 49 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/l72oyf)

Zielony upada po bolesnym dla siebie starciu z Niebieskim. Obaj zawodnicy mieli inne pomysły za tę akcję. Zielony, widząc, że piłka leci w jego stronę, stanął na ziemi, wystawiając nogę dla osłonięcia nadlatującej piłki. Niebieski uznał, że po prostu wyprzedzi przeciwnika i wybije piłkę. Doszło do kolizji. W jej wyniku Zielony na pewno nie udaje, mocno odczuł ten kontakt kolano – kolano. To nie jest faul?

Jeśli zadalibyśmy tutaj proste pytanie „dlaczego upadł Zielony?” i próbowali na nie odpowiedzieć stosując język Przepisów Gry, odpowiedź byłaby pozornie prosta: „Zielony upadł, bo Niebieski kopnął go kolanem w kolano”. Kopnięcie rzeczywiście jest jednym z podstawowych przewinień opisanych w Art. 12. Zatem sprawa prosta: mamy tu faul Niebieskiego, czyż nie?

No właśnie… Niestety (na szczęście?) sędziowanie nie zawsze jest tak proste jak litera Przepisów Gry. W tego typu sytuacji czasem rzeczywiście będzie to faul Niebieskiego, ale czasem wręcz odwrotnie: przewiniającym będzie Zielony. Wszystko zależy od jednej kwestii, gdzie w momencie takiego starcia była piłka i kto był w jej posiadaniu.

Jeśli byłaby to piłka w posiadaniu Zielonego (miałby ją blisko przed sobą, mógłby nią zarządzać), rzeczywiście nie musiałby wcale jej kopać – miałby pełne prawo ją tylko osłaniać ciałem czy nogą. Co więcej, zawodnik może też tak grać, gdy piłka jest w posiadaniu jego kolegi (tak robią w polu karnym zawodnicy z pola, gdy ich bramkarz łapie piłkę np. po dośrodkowaniu). Wtedy za kontakt z takim „osłaniaczem” odpowiada tylko wpadający nań przeciwnik.

Jednak jeśli piłka ta była „na wolnym rynku” – żaden z zawodników jej nie posiadał, każdy miał prawo po nią sięgać – wtedy zasady są inne. Skoro obaj mają prawo sięgać, niech więc to robią. I wtedy widzimy Niebieskiego biegnącego prostą drogą właśnie do tej piłki (nie robi nic nieprzepisowego!) oraz Zielonego, który nie biegnie, ale tylko wystawia swoją nogę w bok.

W naszej sytuacji to była jeszcze piłka niczyja. Sędzia zdroworozsądkowo puścił grę i świetnie. Ale gdyby chciał tu koniecznie podeprzeć się literą Art. 12, musiałby nazwać to starcie inaczej: byłoby to podstawienie nogi (próba podstawienia nogi) w wykonaniu Zielonego i tak naprawdę jego faul. Czasem tak bywa w futbolu: że to właśnie ten, kogo boli, sam był winien tego starcia.

Piotr Tenczyński

Ulubione