W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” omawiamy ciekawe klipy szkoleniowe z różnych rozgrywek, chcąc pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom oraz przybliżać literę Przepisów Gry i ich interpretacje. Dziś czas na kolejny mit szkoleniowy, funkcjonujący czasem wśród kibiców czy dziennikarzy, choć i zawodnicy oraz trenerzy mają problem z takimi sytuacjami… Interesującym się futbolem podrzucamy więc na świąteczny stół jeden prosty klip, zachęcając do obejrzenia, przeczytania i przeanalizowania…

KLIP NR 56 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/x4jmez)

Czerwony wbiega z piłką w pole karne, jest już sam na sam z bramkarzem, ale w ostatnim momencie zostaje złapany i przewrócony przez obrońcę. Mówiąc językiem Przepisów, jest to bez wątpienia. Rzut karny – OK. Ale do tego sędzia pokazał winnemu czerwoną kartkę. Dlaczego, skoro przecież w polu karnym nie ma podwójnego karania?!

No właśnie… Sformułowanie „w polu karnym nie ma podwójnego karania” znane jest prawie wszystkim interesującym się piłką nożną. Oznacza to, że sędzia dyktując już rzut karny (najpoważniejszą karę zespołową) schodzi stopień niżej z kartką dla faulującego, jeśli chodzi o ocenę stopnia korzystności akcji. Czyli przy faulu będącym przerwaniem korzystnej akcji (tzw. SPA, karane co do zasady żółtą kartką), przy faulu w polu karnym nie ma żadnej kartki, a przy pozbawieniu realnej szansy na zdobycie gola (tzw. DOGSO, karane co do zasady czerwoną kartką), w „jedenastce” dajemy tylko żółtą kartkę. Ta zasada, wprowadzona kilka lat temu, miała na celu bardziej „humanitarne” podejście do przewiniającej drużyny: skoro już dostała poważną karę (rzut karny to naprawdę bardzo duża szansa na gola), dodatkowe wykluczenie zawodnika mocno minimalizuje szansę na odrobienie strat.

Ale jest tu jedno ALE, o czym właśnie zbyt mało wiedzą pozostali członkowie społeczności piłkarskiej. Zasada o „braku podwójnego karania” (choć nie ma w Przepisach Gry takiego sformułowania) nie zawsze ma bowiem zastosowanie! Sędzia, dyktując rzut karny, analizuje nie tylko, czy to SPA, czy DOGSO, ale odpowiada sobie na jeszcze jedno kluczowe pytanie: czy to przewinienie wynikało z walki o piłkę? Bowiem tylko w takich wypadkach stosujemy ową „amnestię”: zejście z kolorem kartki o jeden stopień w dół: zamiast czerwonej kartki – żółta, zamiast żółtej – żadna.

Co oznacza owa „walka o piłkę”? Chodzi o walkę fair, gdy zawodnik miał uzasadnioną szansę przepisowego zagrania piłki, np. wykonał lekko spóźniony wślizg, ale zamiast w piłkę tylko trafił w nogę napastnika. Z tej kategorii Art. 12 wyłącza trzymanie, ciągnięcie, popychanie. Przy takich faulach, które co do zasady nie są formy walki fair o piłkę, nie działa ów „brak podwójnego karania” – czyli sędzia karze „normalnie”: SPA = ŻK, DOGSO = CzK.

Na marginesie: podobnie jest z „ręką”: jeśli sędzia z tego powodu odgwizduje rzut karny, też nie schodzi w dół z kolorem kartki. Zatem obrońca broniący ręką „po bramkarsku” bramki, jest karany wykluczeniem (DOGSO), a mający nieprzepisowo ułożoną rękę stojąc w murze przy strzale z rzutu wolnego idącym w bramkę – napomnieniem (SPA).

Jak to się ma do naszego klipu? Nie ma wątpliwości, że Biały oburącz trzymał oraz ciągnął przeciwnika i nie da się tego w żaden sposób nazwać walką fair o piłkę. Zatem skoro to DOGSO, to po prawidłowym podyktowaniu rzutu karnego kara mogła być tylko jedna: czerwona kartka.

Koledzy faulującego o tym nie wiedzieli (lub udawali, że nie wiedzą…). Jednak po dzisiejszym klipie już takich wątpliwości nie będzie, prawda? Każde święta to też wracająca wiara w cuda…

Piotr Tenczyński

Niech ten szczególny czas Wielkiej Nocy napełni Wasze serca pokojem i harmonią, a każdy dzień przyniesie Wam wiele uśmiechu i pozytywnych emocji, które przełożą się na dobre boiskowe decyzje…

Ulubione