- Po raz pierwszy zdecydowaliśmy się zorganizować Memoriał w Kozienicach, jednak poziom sportowy i organizacja stoją na równie wysokim poziomie – Mirosław Lepa prezes Prochu Pionki.

W imprezie upamiętniającej byłego trenera Prochu udział wzięło osiem drużyn z rocznika 2006 i młodsi: Proch Pionki, Energia Kozienice, Junior Radom, UKS AP Champions Końskie, Wisła Puławy, Pogoń Siedlce, Orlęta Radzyń Podlaski i Juventa Starachowice.

Jednym z organizatorów Memoriału jest córka Henryka Zatorskiego – Joanna Zatorska. Natomiast syna Pani Joanny, a prawnuka Henryka Zatorskiego grającego na co dzień w Ajaxie Radom mogliśmy zobaczyć w tegorocznym turnieju w roli bramkarza Prochu.

Oskar Grymuła  – prawnuczek patrona Memoriału wystąpił gościnnie w turnieju.

- Próbujemy zawsze stworzyć miłą i rodzinną atmosferę, tak żeby młodzież mogła wspólnie rywalizować. Cieszymy się również, że co roku jesteśmy w stanie pozyskać cenne nagrody dla uczestników – mówiła Joanna Zatorska, jedna z organizatorek. – Memoriał jest ważnym wydarzeniem dla rodziny Henryka Zatorskiego . Ja tego dnia wspominając swojego dziadka przenoszę się myślami do moich lat dziecięcych – dodaje Joanna Zatorska.

Nagrody przyznawane w turnieju pochodziły m.in. od prezydenta Radomia Radosława Witkowskiego oraz ze Starostwa Powiatowego w Radomiu.

W przerwie między ostatnim meczem, a ceremonią wręczenia nagród Paweł Skóra dał popis swoich niezwykłych umiejętności w posługiwaniu się piłką.

Rywalizacja odbywała się na zasadzie ligowej "każdy z każdym" w czasie 14 minut. Po 16 kolejkach i rozegraniu 28 spotkań poznaliśmy zwycięzcę, a została nim Pogoń Siedlce. Na drugim miejscu uplasowała się Energia Kozienice, która nie zdołała obronić tytułu sprzed roku. Na podium znalazł się również Junior Radom.

Patron Memoriału. Kim był?

Henryk Zatorski – urodził się 26 marca 1919 roku w Odessie (ówczesna Rosja). Z zawodu technik-chemik. Wychowanek klubu Grzegórzecki Kraków, w którym grał w latach 1932-1933. Potem trafił do Wisły Kraków, której barwy reprezentował w latach 1933-1936. Już w wieku 17 lat zadebiutował w Lidze Państwowej (najwyższa przed wojną liga w Polsce). Pod pseudonimem "Władysławski" zagrał dla Wisły sześć meczów i zdobył dwa gole. Występował na pozycji środkowego napastnika. Mimo filigranowych warunków fizycznych (162 cm – 62 kg) postrzegany był jako świetny technik i obiecujący strzelec. W latach 1937-1939 i 1945-1952 był piłkarzem KS Chełmek. Wywalczył z tym zespołem awans do drugiej ligi.

Od połowy lat '50 na stałe związany z Ziemią Radomską. Najpierw jako piłkarz, a potem trener Włókniarza Radom (obecny Radomiak). Pracował też w Czarnych Radom, Broni Radom czy Pilicy Białobrzegi. Spędził ponad 20 lat na ławkach trenerskich w Pionkach prowadząc z sukcesami drużyny młodzieżowe i pierwszy zespół seniorów Klubu Sportowego Proch. Przez swoich wychowanków wspominany jako wyjątkowy człowiek, wybitny szkoleniowiec i wychowawca młodzieży, który wyprzedzał epokę. Prekursor prowadzenia szkółek piłkarskich dla najmłodszych adeptów futbolu. Wiele lat pracował jako trener okręgowy w Radomskim OZPN. Posiadacz licznych odznaczeń sportowych i państwowych: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zmarł 16 stycznia 1990 roku w Radomiu.

Źródło: Kozienice24.pl