Nie ma ich wśród nas, ale wspomnienia o nich nadal żyją. Tradycyjnie w okresie Wszystkich Świętych i Dniu Zadusznym przypominamy osoby radomskiego świata sportu, które na zawsze odeszły w ostatnim roku.

Na początku listopada ubiegłego roku po długiej chorobie, w wieku 69 lat, zmarł Marek Równy. Swoją przygodę ze sportem rozpoczął w Częstochowie. Był piłkarzem Rakowa. W Radomiu zamieszkał w 1979. W sezonie 1981/82 był asystentem Pawła Kowalskiego w Radomiaku. Gdy ten w styczniu 1982 roku zrezygnował z pracy przy Struga przejął obowiązki pierwszego trenera drugoligowego zespołu. W latach 80-tych pracował także z trampkarzami i juniorami tego klubu. Trenował zespoły Czarnych Radom i Gerlacha Drzewica. Jako nauczyciel języka angielskiego uczył w wielu szkołach.

W wieku 66 lat zmarł Zbigniew Kucharski, w latach 1992-2006 oddany działacz Broni Radom. Był wiceprezesem u boku Bohdana Karasia i Waldemara Kaczmarskiego. Przez lata pełnił szereg innych funkcji m.in. jako dyrektor klubu, a także kierownik sekcji piłkarskiej. Jako oddany działacz był jednym z tych, którzy w 1996 roku uratowali klub od całkowitego upadku.

W kwietniu społeczność Młodzika Radom pożegnała Romualda Molgę, kierownika drużyny seniorów. W wieku 57 lat zmarł Mirosław Puźniak. W latach 80-tych ubiegłego wieku jeden z piłkarzy drugoligowej drużyny Broni. Do Radomia przybył w Kraśnika, gdzie jako obiecujący napastnik stawiał pierwsze piłkarskie kroki wśród seniorów. Wielu starszych kibiców z pewnością pamięta tego zawodnika, tym bardziej, że później sportowe tradycje kontynuował jego syn Piotr.

Zmarł też Bogusław Kaczmarek, długoletni trener sekcji piłki nożnej WKS Czarni Radom. Miał 82 lata. Pochodził z Pabianic. W tym mieście stawiał pierwsze kroki na piłkarskich boiskach. Gdy na początku lat 60-tych ubiegłego wieku przybył do Radomia całe sportowe życie związał już z Czarnymi. Jako zawodnik, a później trener w piłkarskiej sekcji WKS-u pracował przez prawie 30 lat. Prowadził zajęcia z juniorami, drużyną rezerw, w końcu od 1964 roku – z krótkimi przerwami – do momentu rozwiązania sekcji (przełom lat 80 i 90-tych) odpowiadał za wyniki drużyny seniorów. Jako zawodowy żołnierz był człowiekiem instytucją.

Źródło: Sportradom.pl

Ulubione