Nasz cykl „Co ty gwiżdżesz?!” ma na celu pomóc wszystkim ludziom piłki nożnej znaleźć wspólny język. Przybliżamy Przepisy Gry, pokazujemy, dlaczego sędziowie podejmują pewne decyzje, czym w praktyce kierują się na boisku, jak w praktyce definiują ducha gry.Raz w tygodniu analizujemy wybrany klip szkoleniowy.

KLIP #22 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/6ijooj)

Pięknie rozegrana akcja i gol „główką” dla Białych! Stadion wiwatuje, zawodnik nr 13 wraz z kolegami świętuje, ale teraz muszą chwilę pogłówkować sędziowie...

Czy na pewno ten gol powinien być uznany?

Czy współpartner strzelca, zawodnik nr 19, nie powinien być uznany za spalonego?

Czy nie walczył z obrońcą?

Zgodnie z Art. 11 Przepisów Gry zawodnik może zostać uznany za spalonego z kilku powodów, nie tylko wtedy, gdy zagrywa piłkę podaną przez współpartnera (oczywiście będąc na pozycji spalonej w momencie tego podania). Jednak oczywiście nie każda pozycja spalona oznacza spalonego.

Co więc możemy zarzucić temu zaw. nr 19?

Jak się zachowywał?

Co zrobił?

Jaki był jego wkład w tę akcję?

Zaw. nr 19 w momencie dośrodkowania był – jako jedyny z Białych – na wyraźnej pozycji spalonej (vide stopklatka z 16. sekundy klipu). Tylko on będzie nas więc interesował w kontekście potencjalnego spalonego.

Gdy piłka leciała w pole karne, zaw. nr 19 szybko zdał sobie sprawę, że nie ma szans na oddanie strzału. Niby więc dalej zmierzał w stronę bramki, nawet jakby wyskoczył w górę. Jednak kwestię bezpośredniego strzału zostawił koledze nabiegającemu zza jego pleców, zaś sam raczej nastawiał się już na wywalczenie dogodnej pozycji pod ewentualną dobitkę. W tym czasie jego ciało zetknęło się z zaw. Zielonych nr 20, który – można przyjąć – gdyby nie to, mógłby nieco bardziej wrócić w kierunku własnej bramki.

Jak to się ma do przepisowych zakazów?

Przeszkadzanie przeciwnikowi w Art. 11 wskazano jako jeden z powodów do odgwizdania spalonego. Jednak nie może to być jakiekolwiek przeszkadzanie, jakiemukolwiek spośród przeciwników. Przepis na szczęście jest bardziej precyzyjny – zawiera cztery podpunkty, w jaki konkretnie sposób zawodnik drużyny atakującej mógłby złamać tu przepis.

1. Przeszkadzanie przeciwnikowi poprzez utrudnianie mu zagrania lub możliwości zagrania piłki poprzez wyraźne zasłonięcie mu pola widzenia?   To zdarza się najczęściej, gdy jakiś samotny napastnik na pozycji spalonej zasłania widok bramkarzowi, który przez to wstrzymuje się z interwencją lub ją opóźnia. Ale w tej sytuacji rozpatrujemy zachowanie Białego nr 19 względem Zielonego nr 20. Nie utrudniał mu zagrania (możliwości zagrania), już nie mówiąc o jakimkolwiek zasłanianiu, w żaden sposób, bo Zielony nie widział szans do dojście do piłki i w ogóle o to nie walczył. On też zdał się na swoich kolegów, a swoją postawą bardziej przywodził na myśl pewną postać z obrazu Chełmońskiego…
2. Przeszkadzanie obrońcy poprzez atakowanie go w walce o piłkę? Nie, żaden z tych zawodników nie walczył o piłkę, nie ma więc jak doszukiwać się tu atakowania przeciwnika.
3. Przeszkadzanie obrońcy poprzez ewidentną próbę zagrania piłki, która znajduje się blisko, gdy próba ta ma wpływ na przeciwnika? Nie, ewidentnie Biały nr 19 NIE próbował zagrywać piłki, nie wpływał więc w ten sposób na Zielonego.
4. Przeszkadzanie obrońcy poprzez wykonywanie ewidentnych działań, które jednoznacznie wpływają na możliwość zagrania piłki przez obrońcę? Nie, to też nie pasuje! Owszem, Biały nr 19 wykonywał jakieś swoje działania (ustawianie się pod ewentualną dobitkę), ale nie wpłynęły one w żaden sposób na (iluzoryczną) możliwość zagrania piłki przez obrońcę.

A zatem nie ma paragrafu, nie ma przewinienia. Bramka słusznie uznana!

Tego typu sytuacje wymagają bardzo dobrego współdziałania sędziego i sędziego asystenta. Ten drugi musi oczywiście dobrze rozeznać, który zawodnik drużyny atakującej jest na pozycji spalonej w momencie podania. Jednak resztę szczegółów (czy komuś przeszkadzał, jak przeszkadzał) będzie zwykle lepiej widział sam sędzia. Tutaj ta współpraca wyszła bardzo dobrze, nawet bez odwoływania się do jeszcze innej pary sędziów, mających nieco więcej spokoju, ale i dużo więcej wiedzy (z kilkunastu kamer). VAR i AVAR, siedzący w Varowozie, po cichu skontrolowali boiskowych kolegów i mogli im przyklasnąć

Piotr Tenczyński

Było to ostatnie "rozważanie" nad Przepisami Gry w tym roku. Przyszedł czas na zimowy sen... Wrócimy na wiosnę ze zdwojoną siłą, kiedy produkcja filmowa klipów ruszy pełną parą! Pozdrawiamy

Ulubione