Wiele osób widziało tę sytuację, a jeszcze więcej o niej słyszało, nie tylko z racji śledzenia rozgrywek Ekstraklasy albo kibicowania poszczególnym klubom, ale również po werdykcie Komisji Ligi.

Sędzia nie widział początkowo tego zajścia, a finalne decyzje podjął po interwencji sędziego VAR oraz wideoweryfikacji (samodzielnym obejrzeniu powtórek na monitorze). Przypomnijmy, że skończyło się na rzucie karnym dla Zielonych oraz czerwonej kartce dla bramkarza Białych.

Jednak – nie tylko wśród kibiców Białych – pojawiały się pytania co do możliwych innych decyzji. Zajmijmy się nimi kolejno:

Czy Zielony też popełnił przewinienie?

To bardzo ważna kwestia, bo jeśli tak, to jego zachowanie niewątpliwie miałoby miejsce, ZANIM został on zaatakowany przez bramkarza. W takich okolicznościach – abstrahując od wagi przewinień – o wznowieniu gry decyduje CHRONOLOGIA. Czyli jeśli było tu przewinienie Zielonego, wówczas gra winna być wznowiona rzutem wolnym przez Białych (po pokazaniu nałożeniu odpowiednich kar na winnego/winnych).

A zatem, jakie przewinienie mógł tu popełnić Zielony? W Przepisach Gry (Art. 12) w katalogu przewinień karanych rzutami wolnymi pośrednimi jest m.in. przeszkadzanie bramkarzowi w zwolnieniu piłki z rąk. Jednak w praktyce oczywiście nie każde takie przeszkadzanie będzie przewinieniem. W polach karnych w sytuacjach takich, jak ta na klipie (po rzucie rożnym) bywa spory tłok. Nie można oczekiwać od zawodników drużyny przeciwnej, że będą się grzecznie usuwać z drogi przed bramkarzem tylko dlatego, że ten chce zrobić rozpęd i wykonać spod „szesnastki” wyrzut/wykop. Tutaj Zielony (nr 44) w momencie łapania piłki przez bramkarza był tuż przed nim. Owszem, wykonał potem dwa kroki w bok, ale zaraz się zatrzymał. Te dwa kroki to jeszcze nie przewinienie. Uznajemy, że to uzasadnione zachowanie napastnika, bo przecież np. bramkarz mógłby sekundę po chwycie jednak upuścić piłkę. Kluczowe jest to, że w czasie tych dwóch korków Zielonego, bramkarz nie próbował wyrzutu/wykopu, ani nie doszło do kolizji ciał: zablokowania jego biegu. Po prostu obaj gracze zatrzymali się. Śmiem twierdzić, że gdyby tak postali ciut dłużej, należałoby jednak odgwizdać przewinienie Zielonego; podobnie gdyby bramkarz ponownie ruszył w przód, a Zielony znów zacząłby za nim (przed nim) podążać. Jednak tutaj bramkarz miał inicjatywę i swobodę. Dlatego zachowania Zielonego nie penalizujemy. Zajmujemy się więc tylko późniejszym postępowaniem bramkarza.

Czy trzeba to odgwizdać, zwłaszcza gdy karą zespołową miałby być rzut karny?

Mecz piłkarski jest pełen różnego rodzaju przytrzymań, odepchnięć i innego rodzaju kontaktów ciał i rąk zawodników. Spośród tych, które nie są uznawane za przewinienia, są też rozmyślne zachowania zawodników, którzy „pomagają” sobie ręką, aby np. lekko „odsunąć” przeciwnika czy zdobyć dla siebie więcej swobody. I OK, wszak jak czytamy w Postanowieniach PZPN (str. 261) piłka nożna jest sportem walki i fizyczny kontakt między zawodnikami jest normalnym i dopuszczalnym elementem gry. Rozumiemy walkę zawodników z pola o pozycję w polu karnym przed rzutem rożnym, rozumiemy też niektóre zachowania bramkarzy próbujących właśnie tam zdobyć więcej swobody. Co więcej, pewne zachowania bramkarza w tej sytuacji byłyby też do przyjęcia. Gdyby chciał „odsunąć” sobie Zielonego ręką, lekko odpychając jego tułów czy rękę, uznalibyśmy to najpewniej za uzasadnioną próbę szybkiego wyrzutu/wykopu. Jednak tutaj bramkarz sięgał do TWARZY przeciwnika – a to zmienia wszystko. Kontakt jego ręki z twarzą Zielonego nie miał nic wspólnego z walką o piłkę, czy budzącą zrozumienie próbą utorowania sobie drogi w szczytnym celu (aby zwolnić piłkę z rąk). Sięganie do TWARZY przeciwnika nie będzie usprawiedliwione. To musi być faul, nawet jeśli kara dla zespołu ma być sroga (rzut karny).

A jaką kartkę winien dostać bramkarz Białych?

Jego zachowanie nie ma nic wspólnego z grą w piłkę. Jednak oczywiście – co widzimy w czasie masowych konfrontacji – nie wszystkie takie zachowania karane są wykluczeniami. Ludowa mądrość głosi, że „uderzenie = czerwona kartka; odepchnięcie = żółta kartka”. Ale uwaga! Nie ma takiego zapisu w Przepisach Gry (!): są uderzenia karane tylko ŻK, są też odepchnięcia „na czerwoną”. Można się zgodzić, że to zachowanie bramkarza jest odepchnięciem, jednak naprawdę mocnym, z siłą uderzenia. Ale liczy się nie tylko siła. Znowu: sięganie do TWARZY przeciwnika z dość dużą dynamiką musi rozwiewa wątpliwości co do kartki. Art. 12 (str. 116) mówi jasno: gdy zawodnik, nie walcząc o piłkę, uderza ręką/ramieniem w głowę/twarz, winien jest gwałtownego agresywnego zachowania (czyli karany wykluczeniem), chyba że siła uderzenia była znikoma. Gdybyśmy mieli wątpliwości, czy ten kontakt może jednak był znikomy, w słowniczku pojęć (str. 189) znajdziemy odpowiedź: znikomy to „zaniedbywalnie mały, minimalny”. Nie można na pewno nazwać tego ruchu minimalnym. Bramkarz musi tu zostać wykluczony.

Piotr Tenczyński