Piłkarska wiosna rozkręca się, kibice, zawodnicy, trenerzy i sędziowie mają o czym dyskutować. Nasz cykl „Co ty gwiżdżesz?!” ma więc na celu pomóc wszystkim ludziom piłki nożnej znaleźć wspólny język. Przybliżamy nie tylko literę Przepisów Gry, ale również ich interpretacje, pokazujemy, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku, jak w praktyce definiują ducha gry.

Raz w tygodniu analizujemy wybrany klip szkoleniowy.

KLIP #27 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/94x36l)

Bramkarz Żółtych broni strzał z rzutu karnego, ale radość jego i kolegów jest przedwczesna… Sędzia asystent podniósł bowiem chorągiewkę, a sędzia zgodził się z nim. Nakazali powtórkę rzutu. Dlaczego?

Chodzi oczywiście o przewinienie, którego dopuścił się bramkarz podczas obrony rzutu. Co więc mu wolno, a czego nie?

Kluczowy jest moment kopnięcia piłki przez napastnika (czyli wejścia jej do gry). W tym właśnie momencie bramkarz musi mieć minimum jedną nogę na linii bramkowej lub nad tą linią. Co to oznacza w praktyce? Jeśli bramkarz przystępuje do obrony rzutu stojąc (podskakując, drepcząc) OBUNÓŻ na linii, wówczas de facto może wykonać JEDEN krok w przód – oczywiście zakładając, że zrobi ten krok JEDNĄ nogą (a nie ruchem obunóż, jak żabka ). W takich sytuacjach, gdy bramkarz bez falstartu ma tę „przednią” nogę w boisku, druga („tylna”) jest jeszcze na linii bramkowej lub ponad nią. I wtedy wszystko jest OK.

A jak było w tej sytuacji? Oczywiście nie mamy tu ujęcia z linii bramkowej, ale analizując ruch bramkarza widzimy, że wykonał najpierw jeden mały krok w przód lewą nogą (gdy napastnik był jeszcze metr-półtora od piłki), a potem drugi, już duży, krok prawą nogą. W momencie strzału był więc obiema nogami przed linią, co zauważył stojący na niej sędzia asystent. Był wiarygodny: zauważmy, że był jedyną osobą na stadionie, która to widziała z właściwej perspektywy; poza tym w zasadzie całą uwagę miał skupioną tylko na tej kwestii).

Co więc mają zdecydować sędziowie w takiej sytuacji? To zależy…

• Gdyby mimo tego zachowania bramkarza padł tu gol, po prostu zostałby uznany.

• Gdyby napastnik przestrzelił (kopnął ponad bramką albo w słupek/poprzeczkę), wówczas decyzją byłby rzut od bramki dla Żółtych. Sędzia analizowałby wtedy jeszcze jedną kwestię: czy zachowanie bramkarza WYRAŹNIE wpłynęło na strzelca (dekoncentrując go). Nie ma tu jakiejś ostrej granicy (jak duże wyjście wyraźnie wpływa na wykonawcę), ale na pewno takie przekroczenie o kilkadziesiąt centymetrów nie powinno być w ten sposób traktowane.

• Gdyby bramkarz odbił tę piłkę, ale w taki sposób, że Czerwony (lub jego kolega) wykonałby skuteczną dobitkę, gol zostałby uznany.

• Skoro jednak przekraczający przepisy bramkarz obronił strzał, Przepisy Gry nakazują powtórzenie rzutu.

Tak też postąpił tu sędzia. Jakie kary dodatkowo winien zastosować? Zacznę od „sprawy odpryskowej”. Otóż w takiej sytuacji obowiązkowo żółtą kartkę należy pokazać Żółtemu nr 18, który pobiegł z protestami do sędziego asystenta. Takie dobieganie, niezależnie od słów czy gestów, jest już samo w sobie niesportowym zachowaniem, które sędziowie zobowiązani są piętnować.

A co z bramkarzem? Obecne Przepisy są nieco bardziej liberalne niż były przez wiele lat. W takich sytuacjach przy pierwszym przewinieniu bramkarz nie dostaje kartki, ale reprymendę – oficjalne ostrzeżenie od sędziego (dopiero drugie takie zachowanie oznacza ŻK).

Takie też decyzje podjął tu sędzia, który minutę później miał do oceny kolejną udaną paradę bramkarza przy obronie powtórki rzutu. Wtedy jednak wszystko odbyło się już legalnie.

Piotr Tenczyński

Ulubione