W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” co tydzień pokazujemy i opisujemy ciekawe klipy z różnych rozgrywek, bo chcemy pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom. Nie powielajmy mitów, rozmawiajmy językiem Przepisów Gry, ale znając ich interpretacje, wiedząc, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku i jak definiują ducha gry.

KLIP #34 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/doi3pp)

Dwie bardzo podobne sytuacje: ten sam mecz, ta sama połowa, to samo pole karne, ta sama drużyna, ale dwie różne decyzje sędziego, choć jeszcze jedno je łączy: to, że Granatowi nie dostali ani jednego rzutu karnego. W 58’ sędzia odgwizdał symulację napastnika, a w 71’ w ogóle puścił grę. Czym więc kierują się sędziowie przy takich akcjach? Dlaczego ich decyzje mogą być różne w poszczególnych sytuacjach?

Zacznijmy od tego, że rzeczywiście w żadnej z tych sytuacji nie było faulu obrońcy – nie było z ich strony gry nie fair. Włożenie ręki przed napastnika (w 58’) na pewno nie spowodowało upadku napastnika. Atak ciałem obrońcy (ten z 71’) jest jak najbardziej przepisowy (i upadek słabszego fizycznie napastnika nie ma znaczenia).

Rozstrzygnąwszy najważniejsze, zajmijmy się tym, czym różnią się obie te sytuacje, a raczej zachowania napastników Granatowych.

W 58’ widzimy efektowny upadek napastnika, ze złączonymi nogami, wyrzuconymi w górę rękami i dodatkowo jeszcze skrętem tułowia. Ale skoro jedyny kontakt między zawodnikami stanowiła ta włożona ręka obrońcy, to przecież – nawet gdyby Czerwony włożył w to ogromną siłę – nie tak wyglądałby upadek Granatowego.

Tak złączone nogi i rozłożone ręce („jaskółka”) to dla sędziów co do zasady dowód na symulację, czyli mówiąc językiem Przepisów Gry „usiłowanie wprowadzenia w błąd sędziego, (…) stwarzając pozory bycia faulowanym”. Skoro zawodnik ma złączone nogi, to oznacza, że z jakiegoś powodu przestał biec i „schodzi do lądowania”. Czasem takim powodem mogłoby być wpadnięcie na kogoś z przodu i uzasadniona chęć obrony przed skutkami takiego zderzenia – wtedy to oczywiście legalne. Ale w tej sytuacji tym powodem jest po prostu chęć wprowadzenia sędziego w błąd. Dosłownie wszystko wskazuje tu więc na symulację, czyli konieczność odgwizdania rzutu wolnego pośredniego dla Czerwonych i ukarania napastnika-aktora żółtą kartką.

W 71’ widzimy natomiast zupełnie inne zachowanie Granatowego. Wbiega w pole karne z piłką z nadzieją na wyprzedzenie i/lub ogranie obrońcy. Wchodzi w fizyczny pojedynek z obrońcą i w jego wyniku przewraca się. Ale to jak najbardziej naturalny upadek. Dlatego sędzia nie wszczynał śledztwa w kierunku symulacji, a jedynym pytaniem, na jakie musiał sobie odpowiedzieć było, czy ten atak obrońcy to już faul. Ale my na to odpowiedzieliśmy sobie wcześniej. Nie ma tu nic nieprzepisowego z żadnej strony: gramy dalej!

Piotr Tenczyński

Ulubione