W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” co tydzień pokazujemy i opisujemy ciekawe klipy z różnych rozgrywek, bo chcemy pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom. Nie powielajmy mitów, rozmawiajmy językiem Przepisów Gry, ale znając ich interpretacje, wiedząc, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku i jak definiują ducha gry.

KLIP # 35 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/yn7dkq)

Tuż przed końcem II połowy meczu pucharowego Żółci doprowadzili do remisu i dogrywki. Duży udział w tej akcji miał wprowadzony na boisko chwilę wcześniej rezerwowy (nr 4), któremu zapisano asystę przy tym golu. Tyle że przystępując do meczu Żółci nie mieli w składzie zaw. nr 4… Przepisy Gry mówią jednoznacznie o takich sytuacjach: „Numery na koszulkach muszą być takie same jak w protokole” – stoi jak byk w Postanowieniach PZPN (Art. 4, ust. 1). A zatem błąd formalny Żółtych, czyli walkower na korzyść Białych?

Nie trzeba chyba tłumaczyć, dlaczego ten obowiązek został wprowadzony. Chodzi o to, by był porządek w dokumentach, a sędziowie nie musieli za każdym razem pytać o nazwisko każdego strzelca gola, zawodnika zaangażowanego w wymianę lub żółtą/czerwoną kartkę. Po oddaniu sędziemu protokołu (z podstawową jedenastką oraz rezerwowymi) nie wolno już potem dopisywać żadnych zawodników. Ale jednak – może wbrew literze Przepisów Gry, ale na pewno zgodnie z jego duchem – zdarzą się takie sytuacje, gdy jednak zagrają zawodnicy z numerami, których nie ma w protokole…

Jak było tutaj? W II połowie trener Żółtych dokonał już prawie wszystkich dozwolonych wymian, gdy nagle kontuzji doznał jeden z grających zawodników. Tyle że na ławce pozostał tylko rezerwowy bramkarz, wpisany do dokumentów meczowych z nr. 1. Logiczne było wpuszczenie go na boisko (do ataku), tyle że dostępną wolną żółtą koszulką była ta z nr 4. Za zgodą i wiedzą sędziów dokonano więc legalnej wymiany (jasno informując, że zawodnik wpisany jako nr 1, w rzeczywistości będzie grał z nr. 4). Taki detal poinformowani sędziowie mogli zmienić sobie już po meczu w dokumentach. Najważniejsze, że nie było tu żadnego kombinowania ze strony Żółtych, a jedynie „korekta techniczna”. Nie można w takich okolicznościach wymagać, aby zespół grał w dziesiątkę, a jedenasty siedział na ławce tylko dlatego, że nie ma w klubie żółtej koszulki z jedynką (bo i po co miałaby być, skoro bramkarze zawsze mają bluzy w innych kolorach?).

Co ciekawe, zdarzają się też inne przypadki, gdy zawodnicy legalnie grają (kontynuują grę) w koszulkach z innym numerem niż wpisany do protokołu (choć litera przepisu nie wspomina o takich wyjątkach). Kiedy możemy się z tym spotkać?

• Rozerwanie (zakrwawienie) koszulki. Jeśli klub (zwłaszcza niższego szczebla) nie ma drugiego kompletu, jakimś wyjściem będzie zgoda na kontynuowanie gry przez zawodnika-pechowca w koszulce z innym numerem – oczywiście za wiedzą i zgodą sędziego!

• Wejście do bramki zawodnika z pola (po czerwonej kartce albo kontuzji bramkarza i niemożności wprowadzenia w jego miejsce rezerwowego). W realiach boiskowych czymś oczywistym jest w takich okolicznościach przejęcie koszulki bramkarskiej od zawodnika schodzącego przez kolegę. Patrząc na literę Przepisów: absurd (zawodnik gra z tym samym numerem, co kolega!). Ale absurdem byłby dopiero brak zgody ze strony sędziego na taką zmianę.

Tu właśnie – o ile nie ma jakiegoś kombinowania i nieuczciwości – musi działać duch gry, dopełniający litery Przepisów. Żółci i ich bramkarz/napastnik z nr. 1/4 mogą spokojnie świętować pucharowy awans, który walczyli kilkanaście minut później w dogrywce.

Piotr Tenczyński

Ulubione